Groeipijn

GROEIPIJN.

Door de tijd heen heb ik wel het één en ander meegemaakt in mijn leven, aan verdriet en narigheid’. Even val ik stil en werp een blik naar buiten. Ik kijk uit op onze tuin waar een kronkel hazelaar staat, een paar uit de kluiten gegroeide dennen en een prachtige hulst die bijna geheel rood kleurt van de bessen. De zon weerkaatst op de water bakken voor de vogels die tussen de bomen en de struiken staan en in de verte hoor ik de vogels zingen, het beloofd een mooie dag te worden.
In mijn jonge jeugd ‘ ik was ruim 7 jaar’ is mijn vader al vroeg overleden. Mijn moeder moest het alleen zien te rooien samen met mijn 6 broers en mij als enigste dochter, 7 kinderen een flink gezin wat voor die tijd nog net niet uitzonderlijk en toch redelijk geaccepteerd was.
Het was een zeer eenvoudig leven wat wij thuis leiden, maar uiteindelijk niets aan ontbrak.
Met hulp van kerk en omgeving kwam mijn moeder heel krap rond.
Wij hadden nog net geen gaten in de schoenen, daar zorgde onze moeder wel voor. Kleding werd letterlijk met de hand en in mijn geval veel gekregen kleding van anderen tot in de puntjes verzorgt. De warme maaltijd(en) was zeer eenvoudig zo eenvoudig dat als er niet veel meer was dan produceerde mijn moeder een maaltijd van aardappelen en gebakken ui , daar moesten we het dan mee doen.
Maaltijden waarop er geen eten op tafel stond en waarop je met een knorrende maag naar bed ging.
hebben wij gelukkig niet meegemaakt.
De winters konden koud , erg koud zijn, zo koud dat het ijs op de ramen stond en de ijsbloemen op mijn dekens zaten. Brrrrrr
Dan was het soms ook zaak om een warme kruik mee te nemen zodat je nog iets aan warmte kon hebben.
Omstandigheden waarbij onze kinderen niets kunnen voorstellen.
Sommige moeilijke momenten horen bij het leven’, heb ik onze kinderen altijd voorgehouden.
Ik noem het ook wel ‘groeipijn’, dat zijn de momenten die niet leuk zijn, maar nou eenmaal bij het leven horen en die je onderander kunnen maken tot wie je bent geworden’.

Ik denk aan mijn eigen groeipijnmomenten: het moment dat je erachter komt dat het leven op bepaalde fronten niet altijd gaat zoals je verwacht of gehoopt had. Omdat er een dierbaar persoon weg valt of dat je toekomst dromen op het gebied van opleiding &baan totaal anders uitvalt. Of omdat er simpelweg dingen op je pad gebeuren die je ‘never nooit’ verwacht had.
Dat mensen op je levenspad totaal anders blijken te zijn.
Het moment dat je positief probeert te blijven terwijl het leven op dat moment voelt als een neerwaartse spiraal. Dat zijn de momenten die zwaar zijn, en dwars door je ziel kunnen gaan, maar toch bij het leven horen.

Elk jaar met de herfst , als de natuur zich klaar maakt om afscheid te nemen en zich zachtjes gaat voorbereiden op een periode van rust, inkeer en loslaten komt het bovenstaande bij mij weer door mijn gedachten en elk jaar vier ik uiteindelijk ook het feit dat ik door de herfst & winter heen toch maar weer een nieuwe lente in mag stappen.
Een lente volop met liefde , nieuwe uitdagingen & kansen.
‘Groter’ worden kost nu eenmaal wat moeite en daar kunnen allerlei ‘pijntjes’ bij horen, we krijgen uiteindelijk allemaal te maken met moeilijke momenten.
Het heeft mij persoonlijk gevormd en sterker gemaakt, tot de mens die ik uiteindelijk nu ben.
Onthoud dat je er nooit alleen voor hoeft te staan, er is altijd wel ergens een luisterend oor in de buurt. Of dat onderander je partner, vriend of vriendin of buren zijn, er is altijd wel iemand die de (groei)pijn binnen zijn of haar mogelijkheden kan en wil verzachten.❤️

Warme groet, Gerda
Lifecoach & Rouwcounselor
©️2022 Gerda Sinon-Brander