De marathon van het leven.

Hé hé eindelijk is het dan zover na een erg lange periode van wachten mag ik dan eindelijk mijn ticket voor de kwart NN Marathon Rotterdam verzilveren.
Yeaaaaaaa zo blij en wat een feest in de stad, ik ben niet de enige die geweldig blij is om deze marathon weer te kunnen lopen de vrolijkheid spat er bij iedereen af.
En dan is het zover, ik sta te wachten in mijn start vak wave 3 ‘dacht ik’ want het duurt toch wel erg lang voor het startschot komt, als er dan een stem roept ‘ en daar gaat wave 3 , succes mensen’ merk ik dat alles rondom mij toch echt stil blijft staan, er klopt iets niet.
Snel schiet ik naar voren , tot aan de start ,waar de lijn weer gespannen wordt en in de verte zie ik de laatste mensen uit wave 3 hardlopen.
En het blijkt inderdaad dat ik in het verkeerde startvak stond, ik stond inplaats van wave3 in wave 4 en dat wordt bevestigd door de wachters bij de start.
Dus dat wordt nog langer wachten tot de start van wave 4 komt, en ja hoor daar gaat het, de lijn van de start wordt weg gehaald en even later klinkt het startschot. Ik schiet met zo velen naar voren en probeer mijn ritme en plek van hardlopen te vinden.
Doch iedereen rent mij als gekken voorbij, alsof het koeien zijn die na een lange winter weer voor het eerst buiten in het land komen en dan van gekkigheid niet weten hoe blij ze zijn dat ze weer vers gras kunnen eten.
Nu zijn het dan hardlopers die zo uitbundig blij zijn, het leek zelfs wel op de ret race van de maatschappij.
Mensen , hardlopers blind voor de omgeving, de mooie dingen die er te zien, te beleven zijn.
Enkel hun ogen gericht op het doel, de finish !
Je kunt dit bijna synoniem voor ons leven zetten,hoevaak rennen en leven wij wel niet in onze haast en drukte langs de mooie, liefdevolle en belangrijke zaken heen. Teveel gefocust op ons doel, of verlangens of pijn en verdriet etc…
Ik zeg niet dat dat altijd verkeerd is maar op z’n tijd eens rustiger en gelijkmatiger wandelen of zelfs stil gaan staan ,rust nemen of gewoon een pas op de plaats maken kan zeer verhelderend, bemoedigend
opbouwend of zelfs helend werken.
Voor mijzelf heb ik uit deze Marathon geleerd om te proberen in rust het leven te willen door wandelen, ook als het leven z’n ups en downs met mij laat zien.
Ik weet , ik hoef het niet alleen te doen, er zijn mede lopers en zelfs toeschouwers die mij willen bemoedigen en ondersteunen daar waar nodig is.

En jij ? Hoe sta jij er in het leven voor ? Heb je iemand waar je je blijdschap, je zorgen , je rouw, verdriet etc mee kunt delen ..?
Weet ik ga graag samen met jou op weg, om je te ondersteunen, te bemoedigen ook als je door een diepe donkere periode heen gaat. Je hoeft niet alleen te gaan, ontdek de kracht van samen delen, ontmoeten en verbinden. P.S Heb ik uiteindelijk de finish behaald ? Jazeker op mijn eigen manier in mijn eigen tempo. YEAAAAAAAAAA.

Met warme lieve groet, Gerda. Lifecoach/ Rouwcounselor. ©️2021Gerda Sinon Brander

crossinglevenscoaching.com

Offervaardig.?!…

Lifecoach/ Rouwcounselor

©️2021Gerda Sinon-Brander

Tweesprong.

Lieve groet,

Lifecoach / Levenscoach

©️2021 Gerda Sinon-Brander

Waar is thuis ?

Kennen jullie dat, dat je je eigen afvraagt ‘waar is thuis.? of waar ben ik thuis.? ‘
Als wij om ons heen kijken in de natuur en dan afvragen ‘waar is thuis ? ‘ voor alle dieren, dan zien we een scala van verschillende huisjes.
De één woont in een huisjes aan de boom de ander in een korf waar tevens ook hun voedsel heen gebracht wordt en weer een ander woont in een stal of in een houtwal van oud hout en gebladerte.
Of hoog in een nest in de boom, als je goed kijkt kom je allerlei verschillende huisjes tegen, passend bij het dier wat er gebruik van maakt.
Zo zie je ook hoe groot de verscheidenheid van de dierenwereld is, niet alleen uiterlijk maar ook innerlijk. Prachtig.!
Zo is het ook bij ons mensen, waar is thuis voor ons.? Ook dat is zo verschillend en ook hier zie je de grote verscheidenheid van mensen, de één woont in een rijtjes huis, de ander een boerderij, of een paleis of zelfs buiten in de frisse lucht.
Maar gaat het daar om.? Kan het ook niet zo zijn dat als wij ons zelf afvragen ‘ waar is thuis.? ‘ dat wij eigenlijk opzoek zijn naar ons zelf.? want thuis hoeft niet om een letterlijk huis te gaan maar veel meer om het gevoel van thuis. Je kunt je dan zelfs ook nog afvragen ‘ wat is thuis.? ‘
Ik zelf weet mijn thuis bij Vader God en bij mijn man.
En uiteindelijk kom ik daardoor ook bij mijzelf thuis.
Bij mijzelf en hen ben ik thuis, dus daar is mijn thuis……..
Dit heb ik door de jaren en narigheid en ellende heen letterlijk mogen ervaren.
Maar hoe zit dat bij u of bij jouw.? Wat is jou thuis.? waar ben jij thuis.? Of is het antwoord hier op verborgen onder al de ellende die je al heb meegemaakt of nog meemaakt.?
Kun je daardoor niet meer bij jezelf thuiskomen.?
En lukt het niet om je weer met jezelf te verbinden en rust te ontvangen.! Sommige hoofdstukken zijn verdrietig, sommige zijn blij en sommige zijn opwindend
Maar als je de bladzijde van zo’n hoofdstuk nooit omslaat, weet je nooit wat het volgende hoofdstuk inhoudt, en kan het lastig blijven om weer bij jezelf thuis te komen.
Wat is thuis.? Waar is thuis.? Hoe kom ik thuis.?

Dit willen ontdekken.? En uiteindelijk thuis komen bij jezelf.?!
Graag ga ik met jou, samen op weg…

Heb je belangstelling..?
Dan kun je eventueel via het contactformulier op deze website contact met mij opnemen.

Lieve groet,

Lifecoache/Levenscoach

Verlies, rouwen en doorleven…

Verlies, rouwen en ‘doorleven ‘ ……….. doorgeven

Het moment van verliezen is ook het moment van loslaten.
Het moment van je gruwelijk alleen voelen, doorleven dat er iets onomkeerbaars veranderd is.
Iets wat een ander niet kan bevatten, laat staan kan aanvoelen.
Als jong kind afscheid moeten nemen , maar het intuïtief niet kunnen, dus dan ook niet doet.
Iets waar jij uiteindelijk “alleen” doorheen moet en alles uit de kast wil halen om het vooral zelf proberen te bevatten.
Ik weet nog de dag, mijn verjaardag, dat het letterlijk naar binnen drong “ het zal nooit meer hetzelfde zijn” alles is onomkeerbaar veranderd.
Wetend je vaders oogappel te zijn, en die vader is door overlijden niet meer ‘ wie z’n oogappel ben ik dan nog.? ‘
Als kind voelt dat zo onwerkelijk, zo alleen, rond dobberend in de zee van onwerkelijkheid.
Het is op dat moment geweest dat het voor mij doorleven werd, doorleven als kind in het nieuwe leven.
Stap voor stap , dag voor dag in een onbekende werkelijkheid die een bekende werkelijk moest gaan worden.
Loslaten het oude en opnieuw verbinden met die nieuwe werkelijkheid.
Maar ook ‘doorleven’ van emoties , gedachten en woorden , die intens verdrietig en akelig waren en een plek moesten vinden in mijn ziel, mijn ik.
Uiteindelijk is dat ‘doorleven’ een ‘ doorgeven’ geworden, omdat ik heb mogen ontdekken dat ik in dat doorleven nooit alleen ben geweest.
Mijn aardse vader was dan wel niet meer aanwezig maar mijn hemelse Vader was er wel en is er altijd geweest.
Hij die mij heeft laten zien Zijn oogappel te zijn, in alles en door alles heen
Hij die mij gedragen en geleid heeft, en heeft laten zien dat het samen ‘doorleven’ uiteindelijk een ‘doorgeven’ mag worden.
Doorgeven ….er zijn voor die ander …..in haar of zijn verdriet en rouwen.
Elk mens maakt momenten van verlies en rouw door, ieder met z’n eigen oorzaak of redenen en op haar/ zijn eigen manier.

Verlies en rouw door wat voor oorzaak ook; het leven. Je zelf, baan, geliefde, vriendschap , opleiding etc……………
Mocht je een luisterend hart en oor nodig hebben..?
Neem dan doormiddel van een persoonlijk bericht contact op, en vraag een gratis intake gesprek aan.
Dan kunnen we samen kijken of wij “ samen op weg” kunnen en willen gaan, op dit stukje levensreis.
Zodat dit deel in je leven op jou manier verwerkt kan worden en er rust mag komen in hart en hoofd.

Mijn blog volgen

Krijg nieuwe content direct in je mailbox.

Verlies, rouwen en doorleven…

Mijn blog volgen

Vind ik leuk: