Een Keuze

Wij maken elke dag nieuwe keuzes, van eenvoudige tot hele lastige of soms zelfs bijna emotionele onmogelijke. Een keuze maken, alsof je elke keer op een kruispunt staat , een kruispunt in je leven op je levensweg of pad zoals sommigen onder jullie dat ook wel noemen.
En die keuze maken lijkt dan meestal wel gemakkelijk maar zo is dat lang niet altijd het geval, vaak kunnen de oplossingen ondergesneeuwd zijn door onze emotie’s , gedachten en of beschadigingen etc die wij op onze weg hebben opgelopen.
Maar wat er ook gebeurt is of nog gebeurt, je hebt altijd zelf de keuze hoe daar mee om te gaan en welke weg je gaan wilt. Je kunt vechten of vluchten, ontkennen of ontwijken of erkennen dat er is wat er is. Dat is de rode draad door het indringende boek ‘De Keuze ‘ geschreven door Edith Eva Eger, een overlevende van Auschwitz. Het voelt bijna gênant om de ervaringen van een Auschwitz overlevende naast onze grotere of kleinere problemen en trauma’s te plaatsen. Toch is dat wat zij zelf in haar boek ook doet. Door haar ervaringen te vertellen gebruikt ze die om tot inzichten te komen over onze eigen manieren van omgaan met problemen. In De Keuze beschrijft Edith Eger haar gruwelijke ervaringen in Auschwitz haar moeizame weg om na de bevrijding een leven op te bouwen en haar ervaring als psychologe en therapeute. Het eindigt met een wijze en empathische vrouw die de ervaringen uit haar leven onder ogen is gekomen en heeft erkend dat er was wat er was. Daardoor heeft alles een functie en een logische plek in het boek. Geen feel good boek; soms ronduit schokkend, soms diep triest en moeizaam, dan weer mooi en liefdevol. De voortdurende keuzes die we impliciet of expliciet maken kunnen grote gevolgen hebben. Edith Eger beschrijft dat bij aankomst in Auschwitz wordt gevraagd of ze met haar moeder of zuster is. Zij flapt er uit mijn moeder. Moeder moet in de rij links, direct naar de gaskamers, Edith Eger zelf naar rechts. Zo gaat het maar door met grote en kleine keuzes. Keuzes die ook wij ieder dag maken. Na de bevrijding verdringt Edith Eger zoveel mogelijk haar kampervaringen, totdat dit niet langer gaat en een vraag van haar dochter haar brakend doet wegrennen. Hoe vaak stoppen wij onze vervelende ervaringen weg? ‘laten we het daar maar niet over hebben’ is een veel geplaatste opmerking. Het is net als met een skippy bal die je onder water drukt (wat je heel veel kracht en inspanning kost). Wanneer je die uiteindelijk loslaat schiet hij boven water uit. Dat kan ook anders. Problemen onder ogen komen maakt dat ze hanteerbaar worden. Dat proces is niet altijd leuk maar lucht wel op. Wat er is gebeurd is gebeurd en kun je niet meer veranderen. Soms kun je nog wat rechtzetten maar altijd kun je er voor kiezen hoe er mee om te gaan. Dat is uiteindelijk de enige weg naar een vrij leven. Een leven dat niet wordt bepaald door de vervelende ervaringen die je onbewust sturen maar door de keuzes die je zelf maakt. Uiteraard wil ik je helpen bij dat proces van onder ogen zien van je vervelende ervaringen en de keuzes die je maakt. En samen met jou deze weg te gaan.

©️2021 Gerda Sinon-Brander

crossinglevenscoaching.com