Een scheepje

“Denk maar aan het feit dat wij soms scheepjes op het water zijn die elkaar voorbij varen.
Soms even aanliggen , soms een lange tijd bij elkaar gaan aanliggen , maar vaker nog elkaar voorbij varen , groeten ,een kort praatje en dan weer in volle vaart verder varen.”

Dit werd jaren terug tegen mij gezegd door een bevriend ouder echtpaar die na jaren hier gewoond te hebben uiteindelijk toch verhuisden naar de andere kant van het land.
Waar zij definitief hun laatste dagen in goede gezondheid en harmonie wilden slijten.
Ik en velen met mij hebben na hun verhuizing ook nooit meer iets van hen vernomen. Het is goed!
Het was de eerste jaren erg vreemd dat ze zo uit het leven waren verdwenen maar uiteindelijk is leven gewoon doorgegaan en hebben ze een mooie en dierbare plek in de herinneringen gekregen.
Is het niet altijd zo in het leven met ons ? Of je nu kort of lang contact & bevriend bent.
Hierdoor heb ik mogen leren dat de manier van omgaan met deze momenten erg afhangt van hoe je in het leven wilt en kunt staan.
Hoe gaat de vaart van mijn en jou levensbootje ? En als je daar dan naar gaat kijken merk je dat heel veel afhangt van , de wind in je leven, de zeiler “jij zelf” en het roer.
De richting van de wind is als de stem van je hart.De zeiler is als je verstand. En het roer is als je wil en emotie.
Kortweg , hoe sta ik in het leven, luister ik naar mijn hart maar gebruik ik daarnaast ook mijn verstand en drijf ik niet teveel op mijn emotie en mijn wil, mijn ego ?!
Gelukkig mag ik weten dat heel dit proces het proces is dat het ‘Leven’ heet.
Met vallen en opstaan, achteruit en vooruit kijkend maar vooral in het nu levend samen met de Ander.
Samen zoeken naar de juiste balans en dan uiteindelijk mogen ervaren en leren zien.
Dat het geloof en de vaart van mijn levensbootje dat we vormen bij mooi weer fundamenteel wordt in de stormen van het leven.
En je , hoe eenzaam en alleen je je ook kunt voelen, je mag weten dat je uiteindelijk nooit alleen bent.
Er is altijd die Ander in welke vorm dan ook. Met warme groet. Gerda.

©️2022 Gerda Sinon-Brander